Manuel Curros Enríquez

Manuel Curros Enríquez from trafegandoronseis

Decreto Filgueira

Por se é do voso interese:

Negra Sombra

http://www.rtve.es/television/20150420/negra-sombra-poema-rosalia-castro/744761.shtml

LA mitad invisible

Negra sombra

Vía

O texto argumentativo

Lembrade que tedes aquí xa dúas entradas sobre o texto argumentativo.

O texto argumentativo é unha modalidade discursiva que ten como finalidade defender mediante argumentos unha idea ou tese. Á hora de redactar un texto argumentativo tedes que partir dunha estrutura previa:

1.- Tese ou tema
2.- Título, ou ben obxectivo -que informa- ou ben subxectivo -que opina-.
3.- Procura de información

4.- Argumentos. Pódense buscar argumentos de autoridade. Procurar utilizar argumentos a favor e argumentos en contra; engadir argumentos de experiencia persoal ("no meu caso", a min pasoume")

5.- Adxectivos valorativos ("importante, fundamental, magnífico, extraordinario, imprescindible, moi + adxectivo")

6.- Conectores textuais ("ademais, en primeiro lugar, por outra parte, pero, en resumo, en definitiva, como conclusión")

Un exemplo, en castelán.

Nesta páxina tamén atopei isto:

O texto argumentativo ten como finalidade convencer, ben demostrando unha opinión ou ben rebatíndoa. A función lingüística predominante é a apelativa, posto que o discurso está encamiñado en producir no receptor unha determinada reacción. A esta función debemos engadir a representativa, pois os argumentos utilizados para convencer usan variantes de textos expositivos, como definicións, ou descritivos, de maneira que as opinións subxectivas que defendemos se vexan reforzadas por razóns obxectivas.

Textos argumentativos son os ensaios científicos, filosóficos, os discursos políticos, os artigos de opinión xornalísticos, as intervencións en debates e mesas redondas e, en xeral, tamén as discusións espontáneas do noso día a día.

 

Argumentar non é simplemente contradicir, nin berrar nin descualificar ao adversario. Argumentar é opoñer mellores razóns que apoien as nosas opinións fronte ás dos adversarios e tamén artellar unha estratexia intelixente na súa exposición. Sempre é mellor considerar que, por moito que non esteamos de acordo, os demais tamén terán as súas boas razóns e, por suposto, o respecto por eles e as súas opinións debe quedar claro, tanto nos nosos argumentos como na súa posta en escena no texto oral ou no escrito. 

  

ESTRUTURA DO TEXTO ARGUMENTATIVO

Todo texto argumentativo parte dunha idea básica, a tese, que terá que ser explicada e reforzada ao longo do seu desenvolvemento.

A estrutura habitual consta de introdución, desenvolvemento e conclusión. Sempre é aconsellable facer antes un esquema no que se enuncie claramente a tese, se apunten todas as ideas que se nos ocurran que poidan reforzala e se lles dea unha orde. Cada unha destas ideas poderá converterse logo nun parágrafo:

• Introdución: Comézase por presentar o tema que se vai tratar dunha maneira xeral para ir achegándose a un aspecto concreto sobre o que ao final deste apartado se enunciará claramente unha opinión: a tese.
• Desenvolvemento: Trátase de ampliar a idea central, a tese, e reforzala mediante a ilustración por medio de exemplos, citas, descricións, datos, opinións de autoridade ... Cada unha das ideas apuntadas no esquema convertirase nun parágrafo que debe relacionarse coherentemente co anterior e co seguinte. Nestes parágrafos, a idea principal da que se parte pode ampliarse con varias ideas relacionadas (ideas secundarias) que a completen e ilustrala con exemplos.
• Conclusión: pódese facer unha recapitulación dos principais argumentos e reafirmarse na tese inicial ou tamén pódese rematar con algunha frase que resuma a idea defendida ou que apunte unha nova idea que se poida inferir do que se leva dito e mesmo unha invitación a sumarse á opinión defendida e actuar en consecuencia. 

Segundo a orde lóxica que se escolla podemos falar de dous tipos de argumentacións:

·      Argumentación dedutiva ou estrutura analítica: que parte da tese, segue co corpo de argumentos e remata na conclusión.

·      Argumentación indutiva ou estrutura sintética: que parte dos argumentos para chegar ao final, a modo de conclusión, á tese.

Un bo esquema sobre o que practicar sería un texto argumentativo formado polo menos por cinco parágrafos: 1º a introdución, 2º argumento a favor, 3º argumento a favor, 4º argumento en contra e refutación, 5º conclusión.

PROCEDEMENTOS DISCURSIVOS E LINGÜÍSTICOS

• A definición: explica o significado de conceptos clave no texto.
• A comparación: serve para poñer en relación ideas, poñer exemplos con casos semellantes ou diferentes que axudan a comprender conceptos.
• A exemplificación: achega exemplos concretos que facilitan a comprensión de razoamentos abstractos.
• A enumeración de exemplos ou argumentos proporciona unha base sólida para apoiar a tese.
• A interrogación: pode usarse para poñer en dúbida un argumento contrario e reforzar así o propio ou mesmo para enunciar as reticencias que un razoamento propio poida suscitar para, a continuación, rebatelos.

Un texto argumentativo, como calquera outro tipo de texto, debe presentar adecuación entre a expresión lingüística (tanto no plano morfosintáctico como no plano léxico) ao receptor, ao contexto e á intención coa que é feito.

É moi importante que o texto argumentativo dea unha impresión de coherencia lóxica, para o cal é imprescindible que as partes (parágrafos) estean ben ordenadas e sigan unha progresión que conduza á conclusión. Para isto é imprescindible elixir ben os conectores ou marcadores discursivos: conxuncións, locucións conxuntivas, adverbios que organizan o texto.

No entramado textual existen mecanismos de cohesión léxica (repetición de palabras clave ou conceptos sinónimos sobre o tema), cohesión gramatical (uso de pronomes e adverbios que fagan referencia a algo que xa se dixo ou que se vai dicir) que vaian establecendo vínculos entre si a medida que o texto avanza, de maneira que se aprecie que son partes dun todo.