As cantigas de escarnio e maldicir

Cantiga de escarnio from trafegandoronseis

A cantiga de amor

Cantiga de amor 3º eso from trafegandoronseis


Aquí tedes máis apuntamentos.

Tamén temos esta presentación que vén dende o IES San Clemente

A Cantiga de Amor

Publish at Calameo

Comentario dunha cantiga de amigo

Como exemplo de comentario, déixovos unha análise da seguinte cantiga:

Levad', amigo, que dormides as manhãas frias;
todalas aves do mundo d' amor diziam:
                    leda m' and' eu.

Levad', amigo, que dormide' -las frias manhãas;
todalas aves do mundo d' amor cantavam:
                    leda m' and' eu.

Toda-las aves do mundo d' amor diziam;
do meu amor e do voss' en ment' aviam:
                    leda m' and' eu.

Toda-las aves do mundo d' amor cantavam;
do meu amor e do voss' i enmentavam:
                     leda m' and' eu.

Do meu amor e do voss' en ment'aviam;
vós lhi tolhestes os ramos en que siiam:
                      leda m' and' eu.

Do meu amor e do voss' i enmentavam;
vos lhi tolhestes os ramos en que pousavan
                      leda m' and' eu.

Vós lhi tolhestes os ramos en que siiam
e lhis secastes as fontes en que beviam:
                     leda m' and' eu.

  Vós lhi tolhestes os ramos en que pousavam
e lhis secastes as fontes u se banhavam:
                      leda m' and' eu.

Estamos ante unha cantiga de amigo porque aparece a palabra "amigo" xa no primeiro verso da primeira cobra, porque está posta en boca dunha muller (sabémolo no refrán, co pronome "eu" e o adxectivo en feminino) e porque presenta os recursos formais propios deste tipo de cantigas, como son o paralelismo e o leixaprén; é ademais, unha cantiga de refrán, xa que o terceiro verso de cada cobra é idéntico, constituíndo o refrán.

Pode pertencer ao subxénero da alba ou alborada posto que a cantiga comeza coa petición ao namorado de que se erga á alba; ademais, neste momento de tempo é cando os namorados escoitan cantar de amor ás aves. Pero fáltanlle ingredientes propios como a recorrencia da palabra alba.

O suxeito lírico da cantiga e único personaxe é a moza namorada que sutilmente nos introduce na contraposición dos sentimentos do namorado grazas ao uso coidado cara a ela, que sinala a antítese do feliz tempo pasado versus triste tempo actual. Como personaxes, poderiamos falar nesta cantiga  dos elementos da natureza, que se amosan claves para entender a relación dos namorados: como a propia amiga, as aves cantan o amor dos namorados na primeira parte da cantiga, mentres que o namorado na segunda se encarga de rachar as pólas e secar as fontes onde os paxaros celebraban o seu amor; é dicir, a natureza, en plena comuñón coa namorada, canta leda cando o amor é compartido, e deixa de facelo (non ten pólas para pousarse nin fonte para beber) cando o amor deixa de ser mutuo. Non só iso, senón que os verbos da segunda parte da cantiga son modificadores da acción que se describían na primeira parte da cantiga.

A cantiga, pois, amósanos a ledicia do amor, da amada ou do amante, mesmo da natureza, nunha primeira parte que abrangue as catro primeiras cobras. Nesta catro primeiras cobras a moza conmina ao namorado para que se erga nas "mañás frías", o que nos suxire que veñen de durmir xuntos, é dicir, que si se produciu o encontro amoroso e a perda de virxindade da doncela (dobre moral da época: social/familia) e nos introduce na ledicia do amor compartido, un amor tan fermoso que "todas as aves do mundo" o proclaman.

A segunda parte da cantiga, as catro últimas cobras, falan do cambio de actitude do namorado, un cambio que non só provoca a tristura na namorada senón en todos os elementos da natureza que xa tiñamos na primeira parte: é o namorado quen, metaforicamente, racha as pólas onde as aves se pousaban para cantar e seca as fontes onde aquelas bebían e se bañaban.

Cantiga de refrán con paralelismo e leixaprén, está composta por oito cobra alternas con medida diferente para cada par de dísticos:
 I-II: 14a, 12a
III-IV: 12c, 11c
V-VI: 11a, 12a
VII-VIII: 12c, 12c

A cantiga de amigo

Lembrade que as cantigas de amigo poden ser:
.- Monologadas: segunda persoa como destinataria
.- Dialogadas: dúas ou máis voces, forma dialogada
.- Narrativas: a voz poética non se dirixe a ningún destinatario explícito (terceira persoa).

A cantiga de amigo from trafegandoronseis

Tema 2: A Literatura na Idade Media

 Este é o segundo tema do voso libro de Santillana, páxina 38:

Tema 2 de 3º eso from trafegandoronseis

A cantiga de amigo

1.1. Orixes

-Xénero poético de orixe autóctona. Modelo da canción de amor

Feminina (kharjas). Xénero pre-trobadoresco.

1.2. Características xenéricas

-Voz poética: fala unha muller nova (amiga), que se dirixe ao seu amigo (namorado), lamenta a súa ausencia ou refire as alegrías e tormentos que lle produce o amor. A voz poética tamén pode ser a da nai, unha confidente...

-Ambientación en paraxes naturais

-Léxico popular, arcaísmos

-Símbolos da natureza (cervos, auga, cabelos, vento...)

-Recursos de repetición (paralelismo, leixaprén e refrán)

1.3. A forma da cantiga de amigo

-Refrán: versos que se repiten literalmente despois de cada estrofa dunha composición (independentes en rima). Se a composición carece de refrán, é de mestría (provenzal).

-Paralelismo: propio da poesía popular (literal= palabras; estrutural= estruturas sintácticas; semántico= significados)

-Leixaprén:en cantigas cuxas estrofas están formadas por dous versos (dísticos). O segundo verso da primeira estrofa, repítese literalmente como primeiro da terceira; o segundo verso da segunda, como primeiro da cuarta, e así sucesivamente.

1.4. A temática das cantigas de amigo

-Tema básico: a ausencia do namorado e os efectos que produce na amiga.

Estados emocionais da amiga e relacións con outros personaxes (nai, irmás, amigas...)

-Auto-loanza da amiga

-Laméntase pola ausencia do amigo

-Tenta remover os obstáculos

-Propósito de reunirse co namorado

-Canta as alegrías do amor

-Subxéneros temáticos:

-Mariñas ou barcarolas

-Cantigas de romaría

-Bailadas

-Albas

1.5. Modos poéticos

-Cantigas narrativas: a voz poética non se dirixe a ningún destinatario explícito (terceira persoa)

-Cantigas monologadas: segunda persoa como destinataria

-Cantigas dialogadas: dúas ou máis voces, forma dialogada

1.6. Personaxes da cantiga de amigo

-A amiga: inxenuidade + forte pulsión erótica. Estados psicolóxicos variables (medo, ledicia...)

-O amigo: variedade de actitudes (distante, afastado pola guerra, frívolo...)

-Irmás e amigas: confidentes (ou rivais)

-A nai: interlocutor privilexiado. Censura ou aconsella. Desaproba as relacións.

-Os personaxes masculinos quedan fóra. Non hai figura paterna.

1.7. A natureza no discurso amoroso

-Papel importante da natureza.Sitúan a cantiga nun espazo concreto. Ten diferentes funcións:

-Función referencial: topónimos localizadores da acción (santuarios, mar, río...)

-Convértese en personaxe a quen a amiga se dirixe (flores, piñeiros, abeleiras...)

-Función simbólica:

-a auga asóciase á fertilidade e á relación erótica

-o cervo simboliza a sexualidade masculina

-a fonte representa o encontro amoroso

-o mar ten diferentes funcións (separación, confidente, paixón)

-o vento é mensaxeiro

 

A cantiga de amor

Tema 4 do apartado de Literatura do voso libro:

Cantiga de amor 3º eso from trafegandoronseis

A cantiga de amigo

Tema 3 da Literatura do voso libro:

A cantiga de amigo from trafegandoronseis

Damas e cabaleiros

Para ambientar o exame sobre a Literatura Medievasl déixovos estas ilustracións de damas e cabaleiros que viven en castelos cheos de encanto:

 

Estas ilustracións, imitando as pinturas medievais, son do ilustrador Nataliya Derevyanko- Наталья Деревянко.

A literatura medieval

A Literatura Medieval from Manuel Antón Mosteiro García

Cantiga de amor

As cantigas de amor[1] from Loli Cid Cid

Etapas da lírica medieval

Etapas De La Lirica Medieval from Manulourenzo

A tradición manuscrita

A TradicióN Manuscrita from mariafernandezmarti

A lírica medieval

A lírica medieval from trafegandoronseis

As linguas peninsulares. A lingua na Idade Media

A Lingua na Idade Media from Román Landín

A lingua galega na Idade Media

A lingua galega na Idade Media from Manuel Antón Mosteiro García