Agora que xa rematou a segunda avaliación, e para non perder o ritmo, propóñovos escribir. O tema no podía ser outro, a estas alturas e con todo o que está pasando. A próxima semana estamos de vacacións, así que tedes que mandarme este traballiño antes do día 5, coma sempre, ás 12 da noite. Xa sabedes, ao meu correo.
Se estades moi cansos e cansas , podedes mandalo durante a Semana Santa. Esta data de entrega é máis flexible. Mentres tanto, a ver se sabemos que vai pasar coa 3ª avaliación. Moito ánimo!!!
Coidadiño coa ortografía (agora xa sabedes moito máis... porque fixestes os exercicios de repaso)!!!
O tema que vos suxiro é moi un acaído para estes días:
Déixovos aquí un comentario de mostra para que saibades como realizar os comentarios dos poemas de Rosalía que vos vou ir pedindo pouco a pouco. Prestade atención á estrutura do mesmo.
Un pouco máis abaixo, no blogue, tendes as instrucións, ou premendo aquí.
Quíxente tanto, meniña
1 «Quíxente tanto, meniña,
tívenche tan grande amor,
que para min eras lúa,
branca aurora e craro sol;
augua limpa en fresca fonte,
rosa do xardín de Dios,
alentiño do meu peito,
vida do meu corazón».
9 Así che falín un día
camiñiño de San Lois,
todo oprimido de angustia,
todo ardente de pasión,
mentras que ti me escoitabas
depinicando unha frol,
porque eu non vise os teus ollos
que refrexaban traiciós.
17 Dempois que si me dixeches,
en proba de teu amor
décheme un caraveliño
que gardín no corazón.
¡Negro caravel maldito,
que me fireu de dolor!
Mais a pasar polo río,
¡o caravel afondou!...
Tan bo camiño ti leves
26 como o caravel levou.
O tema é o desamor (ou o amor non correspondido). Subtemas: a traizón; a vinganza.
O argumento é sinxelo, como sinxela é a forma: o narrador rememora
unha declaración pasada, a aceptación e posterior traizón e o seu
actual desexo de vinganza; O poema está posto en boca do mozo, quen vai relatando as súas propias penas. Este mozo comunícase cunha 2ª persoa que non se corresponde co
destinatario do poema (o lector ou lectora), senón que se trata dun
destinatario interno, é dicir, esa moza que foi a meniña dos seus ollos.
O desamor exprésase en contacto cunha natureza apacible e delicada, a pesar do sentimento tan forte e desespardo non presenta características tráxicas.
O punto de vista masculino obedece ao desexo de ofrecer diferentes perspectivas da realidade, por iso no libro hai homes e mulleres falando de feitos similares, ofrecendo a súa versión masculina ou feminina da realidade. Ante a traizón amorosa, a dor no home convértese en violencia e rancor.
Estrutura
Ten dúas partes: a primeira parte vai dende o primeiro verso ata o verso dezaseis, ambos incluídos, cando fala do amor que sentía pola rapaza; aínda que
dentro desta primeira pardte hai unha subdivisión clara: 1-8/9-l6, indicada mesmo polas comiñas que ten o texto. A segunda parte tamén o podemos subdividir, xa que os dous últimos versos expresan un desexo de vinganza que non existía no resto do poema.
Todo dito
cunha grande musicalidade fónica que lle vén dada polo predominio de
consoantes sonoras e abundancia de nasais.
PRIMEIRA PARTE DO POEMA
Comeza a composición "in media res", no medio da acción, e a
localización desa situación só nos será dada na segunda subparte.
Os oito primeiros versos van entre aspas, fannos pensar logo que son
unhas palabras textuais que o protagonista pronunciou, pero máis
adiante comprobaremos que non é exactamente así, e poderemos ver a
sutil elaboración de Rosalía, que deste xeito nos dá xa pistas desde a
primeira palabra sobre cal vai ser o desenlace do poema.
Versos 1- 8: Os dous primeiros versos son como un resumo de toda a primeira subparte: expoñen directamente o grande amor do protagonista. En toda esta parte os verbos están en pasado, o que nos indica que hai un berro desesperadamente intenso do sentimento. Nesta primeira subparte non hai acción, case non hai verbos e aquí atópase a maior parte da adxectivación do poema. Os versos acumulan comparacións cos elementos da natureza pola idealización da amada: comeza identificándoa -mediante unha gradación ascendente- coa
luz (gradación que pode querer plasmar o progresivo aumento do amor:
desde a pálida lúa ata o sol, fonte de calor e vida); a esa gradación
hai que lle engadir primeiro a ausencia de adxectivos e logo a
construción paralelística, intensificativa de adxectivo + substantivo (“branca aurora e claro sol”),
con esa anteposición subxectiva que expresa os seus sentimentos: a
brancura, a claridade, os símbolos de pureza da moza, que era o máis
perfecto que el nunca vira.No sexto verso compárra coa flor máis fermosa por excelencia, pero ademais non dun xardín calquera, senón co de Dios
(e aquí aparece xa explícito o elemento sobrenatural do que antes
falábamos), continuando coa ansia intensificadora por medio desa dobre
construción substantivo + de + substantivo + de + substantivo (“rosa do xardín de Dios”). Acaba a descrición nos dous últimos versos desta subparte (versos 7 - 8) con dous versos paralelísticos, que ademais son totalmente
sinónimos e non engaden nada novo. A autora consegue a abstracción dos sentimentos mediante cousas concretas,
naturais e populares, e non mediante
conceptos abstractos de difícil comprensión.
Versos 8- 16: Esta segunda subparte contitúe un momento anterior ao xa narrado na primeia subparte. O verso 8 aclara que os oito primeiro versos foron a declaración amorosa del; pero esta declaración non podía estar en pasado, tal como a lemos. Así pois, non son palabras textuais, polo que estamos ante unah superposición de planos temporais (cambia o presente
lóxico por un pasado narrativamente ilóxico) para que o lector non se
engane, xa desde o primeiro verso: non vai ler un amor pleno,
realizado, senón algo frustrado, xa acabado no tempo.
A situación dos dous protagonistas está tamén maxistralmente plasmada:
- a del mediante dous versos paralelísticos e anafóricos, que
intensifican o seu estado, recalcado ademais pola contradición
semántica: como contraditorio é o seu ánimo ante a dúbida do resultado.
- a dela mediante 4 versos nos que practicamente por primeira vez fai
a súa aparición o encabalgamento, suave, como se o home tivese présa
por coñecer a súa resposta. A súa actitude é presentada xa como
contraposta á del: non hai coordinación, senón “mentres que”, e
ademais ela está depenicando unha flor (símbolo popular de indecisión)
o que ao mesmo tempo lle serve de ocultación, e aparece a primeira
palabra negativa e clave de todo o texto: TRAICIÓS (se ben antes aparecían palabras que poderíamos considerar negativas -“angustia”, “oprimido”-,
estas estaban relacionadas cunha situación concreta e contraditoria,
que encerra en si mesma o positivo e o negativo e non en relación
directa co tema) non percibida naquel momento polo mozo.
SEGUNDA PARTE DO POEMA
A segunda parte, aínda que enlazando coa anterior, supón unha
ruptura, pois aí estarán os sentimentos do presente e non só as
lembranzas do pasado.
Comeza coa resposta da moza, ese ansiado si sabiamente realzado polo hipérbato e a prenda de amor regalada, ese caraveliño, ese símbolo tenramente engrandecido polo diminutivo cariñoso, que é o máis prezado para o home.
Pero o sentimento actual, a realidade, xorde bruscamente, entre
exclamacións que non se poden conter, rompendo a delicia do pasado.
Nela, o caraveliño perde o seu diminutivo e adquire unha dobre
adxectivación (único caso en todo o texto) totalmente negativa: un
paradoxal caravel negro e maldito. E só despois deste exabrupto
pode explicar o que pasou (que o lector aínda descoñece): o tempo, que
todo o leva, tamén levou o amor: a felicidade, o idilio, durou pouco,
como xa presaxiaba o depenicar inconsciente da moza e os reflexos de
traizón. E acaba o poema con eses puntos suspensivos, ferintes e
tristes que seguen levando o caravel cada vez máis lonxe.
Os dous últimos versos son a maldición popular, o desexo vingativo do mozo ferido e traizoado.
Valoración
Estamos ante un poema
costumista característico de Rosalía, no que partindo de elementos
populares e sinxelos (o dito, os recursos, as figuras, os símbolos...)
crea unha composición lírico-narrativa (conta unha situación, mais
predomina o sentimento) estilisticamente elaborada (a interferencia
temporal, o xogo co caravel...), dunha grande beleza e forte
musicalidade.
Localización
É un romance de Rosalía de Castro, da súa primeira obra en galego "Cantares Gallegos".
De acordo co contido deste libro, é unha composición sinxela, de
resonancias populares, tanto pola métrica como polos recursos
empregados, mais non exenta de elaboración poética. Responde tamén ao
método de composición de todo o libro, ao figurar ao final dous versos
populares, perfectamente integrados no texto, nos que se baseou a
autora.
Ola! Estou recibindo algúns Booktuber. Mirade primeiro as instrucións. Lembrade que se grava en horizontal, non en vertical. E que o traballo é un comentario do libro, a vosa impresión; non se trata, pois, de facer un resumo só (este debe ser curto), senón a vosa proposta literaria, ou sexa, convidar a unha lectura.
Hai persoas que non me permiten colgar o booktuber no blogue da biblioteca. Outras si, e podedes velos xa (aqueles que pagan a pena):
Como non sabemos moi ben que vai pasar, de momento teredes que facer o traballo das mulleres por escrito. Por tanto, xa non tedes que facer exposición oral deste tema. A oralidade avaliarase por medio do Booktuber.
Vouvos poñer que mulleres tedes escollidas para que vaiades buscando outras e mo vaiades indicando. Irei completando esta listaxe a medida que mas vaidades dicindo. Estade atentxs ao blogue, por tanto.
Podedes facer o traballo tal como vos ensinou a profesora de Historia, Sheila, na plataforma do Clasroom. Se vedes que se cambia a ficha, mandade mensaxe no propio Clasroom para recompoñela de novo. Por favor, estade alertas para facelo axeitadamente.
O prazo remata o día 29 deste mes.
OLLO: O QUE ESTADES A FACER MAL: NON CONSTATADES A SÚA OBRA ESCRITA, QUE É MOI IMPORTANTE
3º ESO A:
1. Caramés Otero, Paula : CHUS PATO
2. Conde Quiroz, Alejandra : MARGARITA LEDO
3. Couto González, Nuria : ROSALÍA DE CASTRO
4. Ferradás Sánchez, Claudia : ROCÍO LEIRA CASTRO
5. Gutiérrez García, Iván : MARÍA REIMÓNDEZ
6. Gutiérrez Penido, Samuel
7. Hermida Lamas, Nerea : OLGA NOVO
8. Lameiro Cortés, Lúa : LUÍSA VILLALTA
9. Lameiro Insua, Marcos José
10. López Pereira, Abel : MARINA MAYORAL
11. López Santiso, Raquel : CHUS NOGUEIRA
12. Lorenzo Pérez, Efrén : ANTÍA OTERO
13. Loureiro Taboada, Marco : XOANA TORRES
14. Mato Rodríguez, Uxía : NICOLASA AÑÓN PAZ
15. Miguélez Pérez, Pablo
16. Montoto González, Ademar : MARÍA DO CEBREIRO
17. Pájaro Romero, Paula : IOLANDA ZÚÑIGA
18. Prado Areán, Nina : YOLANDA CASTAÑO
19. Remeseiro Rodríguez, David
20. Roqueiro Galego, Roberto
21. Taboada Caldevilla, Aarón
22. Vázquez Rodríguez, Abel : LEDICIA COSTAS
3º ESO B:
1. Areán López, Joritz : LUISA VILLALTA
2. Barros Jeremías, Lucía : Mª XOSÉ QUEIZÁN
3. Cagide Meijome, María : FRANCISCA HERRERA
4. Fernández Cuiña, Nuria
5. Fernández Lalín, Gabriel
6. Froján González, Marcos : PURA VÁZQUEZ
7. Lamas Civeira, Arón : MARÍA DOLORES DEL RÍO
8. Lamazares Fernández, Nuria : MARÍA MARIÑO
9. Mein García, Claudia : FINA CASALDERREY
10. Méndez Vilas, Diego
11. Novoa Fernández, Santiago : BEGOÑA CAAMAÑO
12. Peiteado Carrón, Paula : JOSEFA IGLESIAS VILERELLE
Identificar un tema central ou idea que pretende comunicar un autor e argumentar cos recursos significativos do texto esa idea escollida.
Identificar o/a autor/a con respecto a un texto polo seu estilo e temática.
CALES SON AS PARTES DUN COMENTARIO?
1-Lectura e información (se é preciso consultar palabras no dicionario)
2-Interpretación ou núcleo (o máis importante do comentario, mellor seguir esta orde):
a) Asunto ou resumo, tema central e punto de vista (lírico ou narrativo)
b) Estrutura (partes, relacións e elementos que as vertebran. Na narrativa: personaxes, espazo, tempo e discurso)
c) Linguaxe (por niveis: o semántico: o ton/ contido, o
morfosintáctico: o ritmo/ forma e, no caso de ser poesía, o fónico:
rima/sonoro)
3-Valoración (Reunir todos os argumentos e conclusións).
4-Localización (xénero, autor, obra, data e contexto social e literario do texto a comentar)
É importante:
Identificar cal é o tema central dun texto
- Os recursos máis significativos que na primeira lectura nos chaman á atención, axúdannos
DEBEDES FACER OS COMENTARIOS DOS POEMAS DE ROSALÍA DE CASTRO QUE TRAE O VOSO LIBRO DE TEXTO NAS PÁXINAS 212 - 213. PODEDES MANDARMOS POR CORREO ELECTRÓNICO PARA CORRIXILOS.
IMPORTANTE: MANDAR O PRIMEIRO E AGARDAR A QUE VOLO MANDE CORRIXIDO ANTES DE FACER O SEGUNDO, PARA CORRIXIR OS POSIBLES FALLOS QUE POIDADES COMETER.
NON TEÑADES PRÉSA EN FACELOS, É MELLOR POUCO E BEN QUE MOITOS E MAL.
